انواع ورزشهایی که در قدیم مرسوم بوده است به نام ورزش« کاتک بازی» معروف است این بازی از یک چوب و یا کمر بند انجام می شود تعداد شرکت کنندگان در حدود 6 یا 7 نفر می باشد، یک نفر با چشمان بسته در وسط میدان قرار می گیرد و 5 نفر دیگر در اطراف آن با فاصله ی کمتر از 3 متر، از آن 5 نفر که در اطراف هستند باید سعی کنند تا چوب یا کمربند در محدوه ای تعیین شده به آنان برخورد نکن، در صورت برخورد کردن از بازی بیرون رفته و می بازند. با گذشت زمان و مرور ورزشهایی چون والیبال، تکواندو، فوتبال و کاراته و غیره، ورزشهای قدیمی فراموش شده جوانان به سمت و سوی این ورزشهای نامبرده کشیده شدند. مربیان این روستا در رشته های ورزشی چون تکواندو در قشر مرد و در رشته ی ورزشی کاراته در قشر زن فعالیت دارند.
همچنین گروه کوهپیمایی خواهران به طور ثابت 2 روز در هفته انجام می شود می توان اشاره نمود، دیگر گروه ورزشی جوانان روستا گروه فوتبال می باشد این تیم هر ساله با روستاهای مجاور به انجام مسابقه می پردازد، طی سالهای اخیر چند پیروزی داشته است.
بیشتر جوامع گذشته، در میان نهاد خانواده، پدر سالاری حکمفرما بوده است در این روستا، نیز تصمیم و رئیس خانواده در گذشته پدر بوده است، در حال حاضر خانواده ها، تفاهم همکاری و مشورت بین همسران وجود دارد و هیچ کدام به فکر تسلط و ریاست و حکمرانی بر دیگری نیستند.
اگر بخواهیم از مراسم عروسی و ازدواج در دوران قدیم، مطالبی بنویسیم باید از رسومات آن دوره که بسیار جالب و خواندنی و شندینی است. چکیده ای بیان کنیم. وسایلی که در این مراسمات استفاده می شد شامل لگن، که بر روی آن می زدند(ساز)، دف، نی، بوده است، عروسی را طبق رسومات قدیم، سوار بر الاغ و یا اسب کرده، از طرف داماد با آوردن هدایایی که در داخل سینی های بزرگ بو از جمله قند، شیرینی، میوه، پارچه، طلا به خانه بخت
(داماد) آورده می شد.
در حال حاضر، اینگونه رسومات در عروسی ها، جای خود را به رسومات جدید داده است. زبان رایج مردم این روستا از گذشته تا حال، زبان محلی مازندرانی است. لازم به یاد آوری است که تغییراتی در این زبان به وجود آمده است که بیشتر کلمات آن، از زبان اصیل مازندرانی تبدیل به فارسی شده است. انواع ضرب المثل ها در میان مردم این روستا رایج بوده و هست که به برخی از آنها اشاره می کنیم.
1- بِه پشتی بینج کالمبه او خانه.
2- لَوِه لاقِلی رِه گانِه تِه کینگ سیاه.
3- عاروس به سر کارسی، یارب به نصیب کی.
4- بز دره سمرقند کله پاچه یک من چند.
5- وله چو هیچ وقت راست نوونه.
در عرف اجتماعی دوران قدیم این روستا، شب نشینی کاری رایج بوده است. در فصول پاییز و زمستان با برداشت غوزه ها ی پنبه، شبها اهالی محل دور هم جمع می شدند و پنبه ها را از غوزه در می آوردند و این یکی از شب نشینی های طولانی مردم روستای خانسر بوده است . هم اکنون شب نشینی ها کمتر شده است، شاید دلیل آن مشغله های زندگی از کار و فعالیت روزانه و نیاز بیشتر به رفاه خانواده و پیشرفت اقتصاد و بدست آوردن پول بیشتر برای یک زندگی متوسط، باشد.
اخبار جدید سایت